اروپا چرا پیشرفت کرد و ما چرا جا ماندیم؟
هنوز خیلی مانده ما تجارت هوشمند داشته باشیم؟شمالغربی اروپا نمادِ پیشرفت و جلو افتادن از جهان است و این بر کسی پوشیده نیست. پرسش مهم اما این است که چرا شمالغربی اروپا و نه هر جای دیگری در جهان زودتر از سایرین در مسیر توسعه قرار گرفت؟ پاسخ را در این جُستار خواهید یافت: پا گرفتن بازارهای غیرشخصی به جای اتحادیههای صنفی.
اسنپ، اوبر و اتحادیههای صنفی
چنانچه دسترسی به اطلاعات دشوار باشد (نبود شفافیت) و یا حوزههای تجاری فرآیندهای تجاری قابل اطمینان را اتخاذ نکنند (گزارشگیری مالیِ نامناسب یا استانداردهای کیفی مبهم) مشتریها و سرمایهگذاران احتمالا در قابل اطمینان بودن بازارها شک میکنند.
سیاستمداران هم مانند حکام قرون وسطایی، ممکن است بیشتر دلشان بخواهد در زمینی بازی کنند که برخی تاجران بر برخی دیگر غلبه داشته باشند، درست همان طور که اتحادیههای صنفی در قرون وسطی چنین بودند.
این اتفاق برای مدت زمانی طولانی در مورد تاکسیها رخ داده بود: مشتریها ترجیح میدادند سطح کرایهها بالاتر بروند تا خدمات بهتری دریافت کنند و البته حاضر بودند کرایه بیشتری هم بپردازند، و این در حالی بود که طرف عرضه (رانندگان) نمیتوانستند چنین خدماتی ارائه کنند. در شهرهایی مانند لندن، برای آنکه بتوانید در صنف تاکسی کار کنید باید مبالغ کلانی بابت تهیه مجوز به اتحادیه پرداخت کنید و علاوه بر این دورههای آموزشی را هم طی کنید.
ا این همه، خدمات ارائهدهنده تاکسی مانند «اوبر» [یا اسنپ در ایران]، همه چیز را دگرگون کردهاند. این شرکتها به مشتریها این امکان را میدهند که به شکل واقعی از خدمات GPS استفاده کنند و این درست شبیه همان انقلاب در ارتباطات است که در قرون پانزدهم و شانزدهم میلادی رخ داد.
حوزه دیگری که دسترسی به اطلاعات در آن دستخوش تغییر و تحول شده است، صنعت سفر و گردشگری است. در گذشته، صنعت گردشگری در قبضه آژانسهای مسافرتی و پیشنهاداتی بود که آنها میدادند اما اکنون، اقیانوسی از ارائهدهندگان خدمات گردشگری و وب سایتهای مقایسهکننده مقاصد گردشگری، مانند expedia.com و AirBnB وجود دارند که اعتماد به ارائهدهندگان خدمات خُرد گردشگری در شهرهای کوچک و ناشناخته را هم میسر کردهاند.